#meiplasticvrij – terugblik

Een paar weken geleden schreef ik al eens een #meiplasticvrij update. Toen waren we halfweg. Nu we inmiddels alweer midden juni zijn, leek het me het geschikte moment om terug te blikken op een volledige maand plasticvrij (dat was tenminste het doel), hoe het ons bevallen is en hoe we ondertussen omgaan met plastic afval. 

Alles wat ik in die vorige post schreef, geldt nog steeds. Dat het confronterend is als je eenmaal let op de hoeveelheid plastic die wij dag in dag uit consumeren. Dat het verrijkend en motiverend is om op zoek te gaan naar alternatieven. Dat het soms somber stemt, omdat je voortdurend tegen de stroom in moet zwemmen. Als ik terugblik op die plasticvrije maand, overheerst bij mij vooral een positief gevoel. Ik vond het leuk om andere dingen te proberen, nieuwe winkels te bezoeken, bewuster te zijn van mijn impact. Ik ben ervan overtuigd dat dat ook de sleutel is om het vol te houden en het een deel te laten worden van je levensstijl. Zodra het niet meer leuk is en plastic ontwijken enkel nog als een zware opdracht aanvoelt, wordt het ongetwijfeld veel moeilijker om ermee door te gaan. Daarom is het ook belangrijk dat je de druk bij jezelf niet te groot laat worden. Het is geen ramp als je af en toe niet anders kan dan iets te kopen dat verpakt zit in plastic. Voor een perfectionist als mezelf is dat soms moeilijk te aanvaarden, maar als je jezelf voortdurend kwalijk neemt wat je zogenaamd ‘niet goed’ doet in plaats van te focussen op wat je wel ‘goed’ doet, raak je vroeg of laat gedemotiveerd en sla je het roer waarschijnlijk weer in de omgekeerde richting om. Er is ook niet zoiets als ‘niet goed’ en ‘wel goed’. Doe gewoon wat je kan, waar jij je comfortabel bij voelt. Ook kleine veranderingen kunnen soms belangrijk zijn. Streven naar minder plastic is geen race naar perfectie. Wij kopen bijvoorbeeld ook nog gewoon voorverpakte tortilla’s, omdat we niet zo’n helden zijn met deeg en zulke dingen moeilijk vinden om zelf te maken. Ik zou me nu dus blind kunnen staren op die plastic verpakking van die tortilla’s die we alsnog kopen en me daar slecht door voelen, terwijl het voor 90% van onze boodschappen wél gelukt is om plastic verpakkingen te ontwijken. Oké, je moet op zoek blijven gaan naar alternatieven, maar zolang je die nog niet gevonden hebt, focus je maar beter op de positieve dingen.

Onze boodschappenroutine is gedurende de maand mei en (spoiler!) de dagen sindsdien niet veel veranderd. Eten kopen we gespreid. Havervlokken, andere ontbijtgranen, pasta, rijst, etc. halen we bij de verpakkingsvrije winkel, fruit en groenten op de biomarkt. Sinds ik ontdekte dat er in de verpakkingsvrije winkel fruit en groenten geleverd worden op dinsdag, ga ik op die dag soms ook naar daar om aardbeien te kopen. Aardbeien vinden zonder plastic doosje bleek namelijk een hele opgave. De verpakkingsvrije winkel is voorlopig de enige plaats waar ik ze vond met een kartonnen verpakking. Als we onvoorzien nog extra groenten nodig hebben, halen we die weliswaar in de supermarkt, maar dan enkel zonder plastic verpakking. Water drinken we gewoon van de kraan en onderweg gebruik ik een herbruikbare waterfles. Voorts drink ik enkel (losse) thee en af en toe limonade uit een glazen flesje. Plantaardige melk kopen we nog in de gewone supermarkt, maar misschien probeer ik het binnenkort wel eens zelf te maken. Als ik op een dag heel moedig ben.

Ook in de badkamer en de keuken hebben we een aantal veranderingen doorgevoerd. De huidverzorgings- en make up-producten die ik nog had, gebruik ik op en vervang ik door alternatieven in glas. Mijn reguliere tandenborstel heb ik aan de kant gezet voor een bamboe exemplaar dat overigens verrassend goed bevalt! Shampoo gebruiken we ook op en gaan we nadien bijvullen in de verpakkingsvrije winkel of vervangen we door shampoobars. Hetzelfde geldt voor douchegel. Zodra mijn scheermesjes op zijn, stap ik over op een safety razor en binnenkort hoop ik ook wasbare wattenschijfjes en maandverband uit te testen. Het enige waar we in de badkamer nog tegenaan kijken is onze tandpasta. Ik gebruik intussen eentje die natuurlijker is dan de doorsnee tandpasta, niet op dieren getest en vegan, maar helaas wel verpakt in een plastic tube. Ik heb online wel al enkele alternatieven gevonden, maar sta dan weer weigerachtig tegenover het gebrek aan fluoride (hoewel ik onlangs las dat fluoride ook nadelen heeft).

Onze wasjes doen we met het vloeibare wasmiddel van Seepje, gemaakt van superschillen uit Nepal en dus veel zachter voor je kleding en voor het milieu. Helaas zit die van ons in een (gerecycleerde) plastic fles. Die gaan we dus waarschijnlijk hergebruiken in de verpakkingsvrije winkel. Als wasverzachter (heb je trouwens niet echt nodig, maar ik hou wel van zachte, welriekende wasjes) gebruik ik azijn (opnieuw uit de verpakkingsvrije winkel) en enkele druppels lavendelolie. Werkt prima! Voorheen gebruikten we een wasverzachter van Ecover, maar sinds het bedrijf overgenomen is door de multinational SC Johnson, koop ik er sowieso liever geen producten meer van. Ook ons afwasmiddel en het product voor de vaatwasser gaan we bijvullen. Om te kuisen wil ik binnenkort eens experimenteren met een mengsel van azijn, water en essentiële olie – spannend!

Om Mei Plasticvrij met een dramatische vraag te besluiten: heeft het ons leven veranderd? Ja en neen. De actie kwam voor ons op het juiste moment, aangezien mijn vriend en ik al aan het nadenken waren over onze (plastic) afvalberg, maar nog een duwtje in de rug nodig hadden. We hebben niet meteen de ambitie om volledig zero waste te gaan (je weet wel, die mensen die het afval dat ze gedurende een jaar produceren kunnen verzamelen in een kleine mason jar), maar blijven er wel zoveel mogelijk aan doen om ons plasticverbruik tot een minimum te beperken. Als we naar onze vuilniszak kijken, lijkt dat ook aardig te lukken. Terwijl we voorheen bijna iedere week een volle vuilniszak buitenzetten, komen we er nu véél langer mee toe. En dat bovendien zonder dat we het gevoel hebben dat we drastische of echt moeilijke veranderen hebben moeten doorvoeren. Het gaat, denk ik, vooral om kleine dingen. Je hoeft je leven niet volledig om te gooien om resultaat te zien.

Een gevolg van ons voornemen om zo weinig mogelijk plastic te kopen, is trouwens dat we gewoonweg veel minder kopen. Snoepjes, koekjes, chips? Hebben we in principe niet nodig en kopen we dus ook niet of alleszins veel minder. Maakt het ook nog eens gezonder. Het aanbod in de supermarkt is veel beperkter en dus kom je minder snel thuis met dingen die je eigenlijk toch niet echt nodig had. Keuzestress hoort er dus ook niet meer bij! Op die manier vang je ook de meerprijs van bv. biologische fruit en groenten op. In principe kopen we nu minder, maar betere producten en houden onze uitgaven zich daardoor in evenwicht. Om een lang verhaal kort te maken: ik denk niet dat we nog terug gaan naar hoe we voor Mei Plasticvrij met afval omgingen. In de eerste plaats omdat we echt bewust zijn van de noodzaak ervan, maar ook omdat het leuk is en veel energie geeft. Dat betekent niet dat we onder alle omstandigheden plasticvrij leven, maar we doen wel ons best. En dat is, altijd, het belangrijkste.